Onderzoek naar Nederlands pop muziek en de geschiedenis erachter.
Waar is het allemaal mee begonnen? Met de uitvinding en productie van de grammofoonplaten werd muziek toegankelijk voor in de huiselijke sferen. De microfoon telde hierbij op en creëerde een gevoel van intimiteit; alsof de muzikant bij je in de woonkamer stond te spelen en zingen. Na de eerste wereldoorlog bleven veel Amerikaanse soldaten in Europa om te feesten en drinken. Zij brachten hiermee ook de Amerikaanse muziekcultuur van de Rock ’n Roll over wat als een brandend vuurtje rondging onder de Europeaanse jongeren. Alhoewel het niet wijdgeaccepteerd werd door de oudere generatie, mede door de zwarte afkomst van de muziek, werd het een echte rage en uiteindelijk wijd geaccepteerd in de massacultuur. Met de opwinding die Elvis Presley bracht door het bewegen van zijn heupen is uiteindelijk ook de eerste pop tienerster ontstaan. Door middel van de meersporenrecorder konden instrumenten apart opgenomen worden van de zang en werden tracks meer geproduceerd op het gebied van geluid door het toevoegen van effecten als compressie, echo en galm als karakteristiek van de popmuziek. Hierdoor werd de productie ofwel opgenomen plaat geïntegreerd als artistiek onderdeel van het uiteindelijke product. Hierdoor laat popmuziek zich definiëren als;
Een Muzikale Utopische Dystopie: dark play in Family Guy met een ‘Bag of Weed’?
Met geanimeerde sitcoms ofwel anicoms voor volwassenen is animatie een nieuwe weg ingeslagen. De dominante televisiecodes worden onder druk gezet door de utopische dystopische ideologie die anicom eigen is. Deze utopische dystopie neemt het traditionele Amerikaanse provinciale gezinsleven van de jaren ’50, ’60 en ’70 als het perfecte stereotype, waarbij elke mogelijkheid van ontwrichting aangegrepen wordt. Deze persiflage levert socio-culturele politieke kritiek door middel van humor, ironie en parodie waarbij de eindeloze mogelijkheden van animatie bijdragen aan de utopische chaotische situaties. Vele momenten van kritiek nemen de vorm aan van Herzogs musical moments die gelijkgelegd kunnen worden aan Huizinga’s toovercirkel. Deze tijdelijke muzikale speelruimte zorgt ervoor dat morele grenzen bij de kijker verlegd worden. Finks taxonomie van humor verklaart daarnaast dat gevoelens van schaamte of discomfort weggelachen worden in de psychoanalytische theorie van humor. Door Broadwaystructuren van herhaling toe te passen, is de verandering van context mogelijk, waardoor de nieuwe context van de toovercirkel aan de musical moment toegeschreven kan worden. De muziek representeert ondertussen de dynamiek tussen utopische en dystopische momenten en ondersteunt het spel met televisiecodes en de verlegging van morele grenzen. Deze nieuwe context in combinatie met de dynamiek tussen verschillende kanalen van het intermedium zorgen voor een nieuwe reactie bij de kijker. De hoge risico’s verbonden aan deze nieuwe context leggen de dark play bloot, namelijk het eenzijdige spel van representatie dat de makers spelen, waarbij de kijker bepaalt om wel of niet mee te doen aan het spel van persiflage. Met behulp van de musical moment ‘Bag of Weed’ uit Family Guy neem ik deze dynamiek in anicoms onder de loep.
Is muzikale educatie een kinderspel met behulp van gamification?
Kansen en innovaties in technologie hebben voordelen in online educatie aangetoond. Deze voordelen kunnen gebruikt worden om de problemen van afzwakkende interesse in muziekeducatie aan te pakken.[1] Technologie is altijd van belang geweest ten opzichte van de exploratie van de globale toekomst van muziek. Denk bijvoorbeeld aan de miljoenen huisgemaakte tutorials over muziek die te vinden zijn op Youtube. Deze suggereren dat men bezig is met de participatie in en van het delen van informele muzikale educatie.[2] Carol Johnson en H. Hawley beschrijven verschillende mogelijkheden om muzikaliteit online te ontwikkelen: via de identiteit, bijvoorbeeld platforms die gericht zijn op bepaalde nationale muzikale stromingen, via de gemeenschap, bijvoorbeeld fora die gebaseerd zijn op gemeenschappelijke instrumentale vaardigheden waardoor ook sociale participatie in de gemeenschap bevorderd wordt,[3] via een curriculum vaardigheden set, voornamelijk als online ‘hub’ waar muziekstudenten interactief kunnen leren en via motivatie door gamification.[4] De laatste categorie is van belang.
Pitch-Class Set Theory Genera met betrekking tot William Schumans Zesde Symfonie
In 1998 schreef Richard S. Parks het artikel Pitch-Class Set Genera: My Theory, Forte’s Theory dat, zoals de titel aangeeft, ingaat op de pitch-class set genera theorie van Allen Forte. Deze theorie bevat het idee dat de 220 pitch-class set-classes, van drie tot negen elementen, in genera ingedeeld kunnen worden op basis van structurele gelijkenissen tussen sets. Forte stelt dat het systeem van genera een objectief skelet biedt om harmonisch materiaal aan te refereren; dat onafhankelijk is met betrekking tot muziek en enkel gebaseerd op de pythagorische traditie. De genera serveren dan modellen van verlangde inclusie, die vervolgens volgens Forte’s theorie vergeleken worden met het muzikale materiaal tot een ‘juiste passing’ wordt gevonden. Het verschil met Parks’ theorie, zoals hij stelt, is het vinden van een ‘good fit’, aan de ene kant, en het limiteren van het aantal mogelijke genera waarvan enkelen perfect passen tot een grijpbaar nummer, aan de andere kant. In 2003 is Richard C. Pye vervolgens op deze artikelen ingegaan door Parks’ theorie te testen met betrekking tot de harmonische dualiteit in William Schumans Zesde Symfonie in het essay The Construction and Interpretation of Bespoke Pitch-Class Set Genera as Models of Harmonic Duality in William Schuman’s Sixth Symphony. Ik zal beginnen met een verslag van Parks’ theorie gebaseerd op Forte’s theorie, waarna ik de analyse van Pye en zijn bevindingen zal bespreken en waar nodig bekritiseren om de functionaliteit van deze analytische methode vast te kunnen stellen.
Verschillende perspectieven in één songtekst: ‘2Faces’ van Phora
Songteksten vertellen een verhaal, waarbij doorgaans wordt uitgegaan van één perspectief. Of, wanneer meerdere artiesten in één nummer zingen, van bijvoorbeeld twee contrasterende perspectieven. Zoals die van een man en vrouw in een liefdeslied. Toch zijn er interessantere aanpakken te vinden door de muziekgeschiedenis heen, waarbij voor een minder gangbare aanpak is gekozen. Eén van deze is het nummer en de bijbehorende videoclip ‘2Faces’ van Phora , omdat het nummer geen duidelijke chronotoop bevat. In plaats daarvan houdt Phora, de auteur en verteller, een monoloog in first-person direct discourse en thought of homodiegetic internal focalization over iemand anders, ‘you’.